viernes, 26 de febrero de 2016

Algunas frases de Kurt Cobain... en catalán



  • "Prefereixo que la gent em odiï per ser qui sóc al fet que m'estimi pel que no sóc"
  • "L'autèntic amic és el que sap tot sobre tu i segueix sent el teu amic"
  • "Si vaig ala presó, almenys no hauré de signar autògrafs"
  • "Mai ens ha preocupat massa la professionalitat perquè sempre hem valorat més l'energia"
  • "Tocar davant d'un grapat de gent que reaccioni bé és la millor cosa del món"
  • "No sé on vaig, no sé, només sé que aquí no puc estar"
  • "Vaig triar viure la vida d'un recluta solitari. No convisc amb ningú perquè no podia suportar l'estupidesa"
—Kurt Cobain

miércoles, 10 de febrero de 2016

¿Momento coyuntural?

Tu miedo no es
por no lograr regresar.
Temes que
lo que imaginas profundo
resulte ser solo un charco.

—Fragmento de 'La Escafandra',
de Carlos G Garibay
 
 

Para cuando decidí que bien podría utilizar mi blog —después de todo, su nombre lo dice: bitácora web— para esto, ya iba muy avanzado el asunto. Tan avanzado que más bien está por concluir —por lo menos eso anhelo— y comenzar por el principio me resulta difícil.

Para ser un momento coyuntural, ya ha durado cinco meses. Ya basta.

Hoy fui informado de que Administración dice que el Organismo en el que trabajo no necesita un especialista en informática. Hoy, día en el que salí una hora y media tarde porque los compañeros no son capaces de imprimir, escanear o armar presentaciones en power point. Ciertamente las mencionadas no pueden considerarse tareas exclusivas de un especialista en informática ya que se supone que cualquier trabajador de oficina debe de ser capaz de realizarlas. Estoy seguro de que el Organismo sobrevivirá sin mi. Con todo y que a los compañeros se les cierra el mundo, no soy indispensable. Aunque pienso que sí necesario, ya que también hago cosas de informático de vez en cuando.

Vaya, es solo que no pensé que terminaría así.

Dos años y nueve meses duró la aventura, fue bueno mientras duró. Pero es duro pensar que laboralmente no conseguí ningún avance. Logré regresar a donde estaba, a una mejor área de trabajo. Es la única ventaja, lograr un poco de confort, pero lo cierto es que es lo mismo aunque no sea igual —o es igual aunque no lo mismo, ustedes me entienden—. Solamente me hice más viejo y sigo donde mismo. Sigo rellenando los requisitos para, en su momento, lograr una pensión. Sigo aceptando el grillete.

Pero sigo donde mismo.

Supongo que no lograré encontrarme si no me pierdo primero...